Inca trail overleefd!

Machu Pichu overleefd!

Nou mensen, ik ben terug van de Inca Trail en het was echt overweldigend mooi! Inca trail is een 4-daagse track naar de Machu Pichu, de verloren stad van de inca´s die de spanjaarden nooit ontdekt hebben.
De eerste dag al vroeg in Cusco opgehaald. Er zaten allemaal kleine mannetjes achterin en er hing een behoorlijke zweetlucht in de bus :) Deze mannetjes bleken onze helden te zijn; het waren onze porters (dragers).
We begonnen de track lekker in de zon, hier en daar stopten we en op veel plekken kon je zelfs water of ander drinken kopen. Meteen vielen de porters al op. Wij gingen op ons gemakje beginnen aan de tocht. En zij kwamen met pakketten twee keer zo groot als henzelf en ongeveer 25 kilo ons (op slippers!) voorbijrennen! Echt te bizar. Want we hadden na een aantal uur lunch en zij moesten op tijd zijn om de tenten met tafels en stoeltjes op te zetten, het eten klaar te maken, thee te zetten enzovoort. En het eten was ook nog eens een heerlijk driegangen menu met cocathee na, ongelooflijk. Daarna vervolgden we onze track en tegen 5 uur ´s middags stonden onze al onze tentjes, de thee met lekkers en daarna het avondeten klaar. De wandeling viel alles mee, niet te veel ups en downs. Vroeg gaan slapen om de volgende dag weer op tijd op te staan.
Werd al vroeg wakker gemaakt door de porters en kreeg een kop cocathee in de tent! Daarna ontbijt en we konden vertrekken. De tweede dag staat bekend om de zwaarste dag te zijn: 8 uur wandelen waarbij je de eerste 6,5 uur meer dan een kilometer stijgt en de laatste 1,5 uur weer een halve kilometer daalt. De top was 4250 meter! Heeeeel veel treden beklommen, het was vrij zwaar, maar ongelooflijk mooi! Wederom verbazingwekkend hoe sommige porters je met het zweet om hun hoofd voorbij komen rennen. Tegen het eind van de middag begon het te regenen en we waren blij toen we uiteindelijk in de tent aan konden schuiven voor het eten. Die nacht met z´n drieeen in een tentje geslapen tegen de kou.
De derde dag schijnt de mooiste te zijn. Na de wake-up cocathee vertrokken. Een meisje in onze groep had het vrij zwaar: zware hoogteziekte. Echter vond onze onze gids dat het toch geen hoogteziekte was, maar een kwade geest die niet van toeristen houdt, had een kwade spirit in haar geest geblazen. Dus ze moest gaan legen, cocablaadjes snuiven, bloemen kauwen en bewonderingswaardig genoeg ging het daarna weer goed! Verder regende het deze dag helaas, maar dit maakt ook duidelijk hoe zwaar de inca´s het hadden in die tijden op gladde stenen. De natuur was erg bijzonder; heel groen en sprookjesachtige bomen. We passeerden ook twee forden waar we in mochten wat ook waanzinnig is! Later trot zelfs de mist wat weg, klaarde de lucht op en konden we het fantastisch uitzicht vanuit het ford bewonderen. Het was een hele lange tocht en we hebben de laatste nacht met een aantal afsgesloten in een plek voor alle trekkers en porters met en drankje om vervolgens een paar uur later weer op te staan voor de laatste dag!
Voor dag en dauw het bed uit om in de rij te staan voor de check point. En dan zoveel mogelijk trekkers inhalen om zo snel mogelijk bij Machu Pichu te zijn :D Na drie uur door zon, regen en wind met ondertussen vrij vermoeide spieren, was het super om er dan te zijn! Zelfs de zon ging schijnen en onze gids gaf ons een mooie rondleiding door deze verloren Inca stad.
Daarna naar een dorpje vlakbij gegaan, Agua Calientes. En daar even genoten van de ´hot springs´. Inderdaad het zoveelste natuurlijke warme bad hier, maar dat is echt heerlijk na vier dagen niet douchen, hier en daar regen en vermoeide spieren :)
Foto´s staan weer op deze link:

http://www.mijnalbum.nl/Album=R84SEVEL

Nu ben ik uitgerust terug in Cusco en heb zin om volgende week te beginnen met werken. Ik mocht kiezen op welke afdeling en heb gekozen voor kortdurende opnames van mensen met depressies, manies, psychoses, anorexia etc.

Jullie horen van me!

Liefs,

Anke