Home sweet home

Hallo iedereen!

Zoals de meesten van jullie ondertussen wel zullen weten, ben ik nu alweer bijna drie weken veilig terug in Nederland!

Na een lange terugreis: veertig uur, drie vliegtuigen en twee keer acht uur wachten, werd ik zeer blij verrast door heel veel familie en twee vriendinnen op Schiphol!!!
Het weer terug in Nederland zijn, is eigenlijk erg leuk! Iedereen die blij en opgelucht is, zo ook ik :). Bijzonder dat het met alle mensen weer zo normaal voelt, alsof je nooit zo lang aan de andere kant van de wereld hebt gezeten!
Wel bekijk ik Nederland met nieuwe ogen. Zo vallen me dingen op die ontzettend goed geregeld zijn en voor grote zekerheid zorgen. Ook vallen me dingen op, waarvan ik denk: Waarom doen we hier nu moeilijk over? Moet dit echt in de krant? Waarom zijn er zoooveel regels? Hoe moet hier iemand van de andere kant van de wereld ooit kunnen integreren??
En dan heb ik het niet over mezelf, maar ook ik ben weer lichtelijk aan het integreren; een trein die precies op tijd wegrijdt (zonder mij dus…), een vrouw op de markt die me vraagt of het wel helemaal goed met me gaat als ik een bakje aardappels vraag in plaats van een bakje aardbeien… dat soort dingen :)
Maar ook verrast me vriendelijkheid en vrolijkheid van de mensen. Dit was ik in Zuid-Amerika erg gewend en dacht dat dat hier zou tegenvallen, maar niets is minder waar! Misschien is dit ook wel dankzij de perfecte timing van terugkomst, elke dag schijnt de zon :D Gelukkig wel.

Nu zit ik ondertussen weer lekker in Groningen, heb het prima naar mijn zin en zal over twee weken ook weer net als iedereen aan het werk gaan…

Nog zal ik met jullie de laatste twee weken van m'n reis delen. In Buenos Aires heb ik nog een aantal dagen rondgeslenterd; verschillende wijken bezocht, met grote parken of kleine marktjes. Rijke mensen in grootse buurten en arme mensen in buurten waar de toerist niet veilig is. Ook ben ik naar de voetbalwedstrijd geweest van het team ‘Riverplay’. Hm, het volk wat hier komt is tegenovergesteld aan de mensen in de winkelstraten van Buenos Aires. Een grote invasie gaat het stadium binnen. Plastic flesjes worden niet toegelaten. Niet omdat je dan geen drinken koopt, maar omdat de hardcore fans nog wel de neiging hebben hierin te plassen en dit over de rest te gooien… Goed, wij zaten gelukkig een tribune lager dan de hardcore fans en het was heel mooi om te zien hoe het hele publiek continu allerlei liedjes aan het zingen is en helemaal in de wedstrijd opgaat. Na afloop moesten we een uur wachten voordat we naar buiten mochten aangezien eerst de fans van het andere team het stadion moesten verlaten om gevechten te voorkomen.

Later ben ik met de boot naar het land Uruguay gegaan. We kwamen aan in het stadje Colonia, wat echt een heel mooi, rustig heel oud schattig stadje is. Daar de middag doorgebracht en ’s avonds in Montevideo overnacht om de volgende dag de bus naar Punta del Diablo te nemen. Het dorpje Punta del Diablo was heel erg relax, ook het hostel was superchill. Ongeveer de helft van de mensen waren toeristen die hadden besloten hier een paar maanden te blijven om wat in het hostel te werken en de andere helft waren toeristen die net als ik zin hadden om het even een week of wat heeel lekker rustig aan te doen. Ik heb dan ook echt niks meer gedaan behalve opstaan, in de hangmat ontbijten, op het strand liggen en ’s avonds wat chillen in het hostel. De zee was ook heel lekker, met warm water en heeeele grote golven de hele tijd. Na een weekje ben ik weer teruggegaan naar Colonia, daar geslapen en de dag erna de boot naar Buenos Aires teruggenomen voor de laatste twee dagen van m’n reis!

Het waren nog leuke dagen. Ik heb nog het graf van Evita Perron bezocht. Het kerkhof is groots, de graven zijn groter dan een gemiddeld huisje van een Boliviaan. Die van Evita valt daarentegen weer helemaal niet zo op… rare wereld. Ook heb ik weer de twee mensen met wie ik een week ben opgetrokken in Patagonie ontmoet. Samen uitgeweest, gegeten, zoetigheid op het terras gegeten en dat soort dingen.
En toen was er opeens een einde gekomen aan mijn reis… maar ik vond het ook wel goed zo. Je leeft er toch naartoe en krijgt dan ook steeds meer zin om weer makkelijk en vertrouwd in Nederland te zijn.

Sommige dingen zal ik vast wel gaan missen, dan misschien vooral de grote vrijheid en de continu verrassende en overweldigende momenten en ervaringen. Vaak komen er nu nog momenten van deze fantastische reis opeens in mijn gedachten, ik hoop dat ze voor altijd blijven en me blijven verrassen :)

Iedereen heeeel erg bedankt voor het meeleven, ik vond het zelf erg leuk om te schrijven over de dingen die ik meemaakte en het op die manier een beetje met jullie te kunnen delen!

HASTA LUEGO!

Anke