Chau Bolivia, Hola Chili!!

Zo, weer een tijdje geleden! Weer heel wat meegemaakt in Bolivia, ben er in vrij snelle vaart doorheen gegaan! Heb er geloof ik een soort van ´haat´-liefde verhouding mee opgebouwd :)

Waar zal ik beginnen... Bolivia is 1 grote markt.. alles speelt zich op straat af, alle verkoop van van alles en nog wat, ook veel bedelende kinderen en families. Iedereen probeert iets om aan geld te komen. Niet raar om in de bus een half uur naar het betoog van een man te luisteren, die tandenborstels probeert te verkopen of een oude man die binnen komt vallen dat ie alsjeblieft geld nodig heeft voor z´n vrouw in het ziekenhuis. Het is ook een land van desorganisatie. Vaak heb ik me afgevraagd: he, dit wist ik niet, waarom heeft niemand me dat verteld? Na een paar keer houdt dat op, we zijn in Bolivia. De mensen zijn heel rustig, lijkt wel of ze zich hebben neergelegd bij hun situatie, lijken ook niet materialistisch, leven hun eigen leven. Vaak zijn ze heel lief en behulpzaam, sturen je alleen met de grootste vriendelijkheid wel vijf keer de verkeerde kant op.. waardoor je twee uur op zoek kan zijn naar een wasserette die uiteindelijk niet blijkt te bestaan...

Goed, laatste keer dat ik schreef was ik in la Paz. Daar ben ik nog een aantal dagen gebleven. De ene dag zijn we met een groep en gids een berg van 5500 meter opgereden!! Dit was heel gaaf, het landschap veranderde, werd steeds droger en bovenin sneeuwde het heel hard en lag er dus ook veel sneeuw! Al cocablaadjes kauwend overleefden we de hoogte :) Ik ben tot de top va 5400 meter gelopen, niet die van 5500 meter want het ging bliksemen en de gids zei, nou ik ga terug, wie wil gaan kan gaan, maar als je een knal hoort moet je heeeel snel naar beneden rennen want je haar trekt de bliksem aan... nou nee, laat maar dan :) Dan terug met de bus was ook weer wat.. het sneeuwde zoveel dat er een laag sneeuw/ijs lag op de weg die continu langs een ravijn reed.. het busje slipte zo nu en dan.. besloten met een paar dat dit naar onze europese/braziliaanse maatstaven toch echt niet veilig was en zijn verder gaan lopen tot een beter stuk! Daarna nog doorgereden naar de vallei van de maan, wat een zeer bijzonder landschap was.
De dag erna zou ik verder reizen maar ben overgehaald om de meest gevaarlijke weg van de wereld op mountainbike te doorstaan! Deze start op 4700 meter hoogte en daalt in 64 km tot 1200 meter! Het was echt een prachtige route en moet eerlijk zeggen dat ik hem toch minder gevaarlijk vond dan de naam doet vermoeden! Gaf wel echt een kick!

Hierna ben ik doorgereisd naar Sucre. Dit is een Spaans Coloniaanse stad. Het ziet er ook totaal niet-Boliviaans uit. Alles is wit, groots, er rijden geen krottige busjes maar jeeps rond en de palmbomen groeien overal ook schijnt de zon waardoor het lijkt of je vlakbij het strand zit ofzo. Een heel mooi hostel had ik in een koloniaals pand met ontbijtjes op de binnenplaats in de zon :) Hier niet lang gebleven en doorgegaan naar Potosi, de hoogste stad van de wereld! 4050 meter hoog. Het is de stad van de mijnen, hier leven nog 5000 mensen als mijnwerkers... ik ben de mijnen dus ook ingeweest.. laat het doek maar zakken.. hier komen de wijnwerkerspakken! Nou, heel grappig was het natuurlijk niet. Het was donker, nauw, weinig zuurstof en heftig om te beseffen dat hier volwassenen en kinderen soms wel 48 uur achter elkaar werken! Werd er wel zo wat duizelig van. We kwamen een paar mijnwerkers tegen die druk bezig waren. Twee waren een gat aan het beitelen om dynamiet in te stoppen om de mijn uit te breiden. Was blij toen ik er weer uit was in de buitenlucht. ´s Middags wilde ik wat gaan eten... en liep naar de stad, opgeschrikt door allemaal explosies.. doorlopen? toch maar terug, bleken mijnwerkers te protesteren!! Met dynamiet door de straat... Bolivia.. ze willen meer economische zekerheid. De prijs van zilver daalt en daardoor is er minder werk, minder geld... verder verliep het rustig (er is niks opgeblazen ofzo) en was het ook snel weer klaar, gelukkig.
De volgende dag met een vriend naar een natuurlijk warm meer gegaan. Dit was echt supermooi! Een groot meer tussen de bergen wat gewoon 37 graden is!!! Hier lekker in gebadderd. Er waren veel muzikanten en met z´n allen werd er tot na zonsondergang argentijnse, boliviaanse en peruaanse muziek gespeeld... echt ontzettend mooi.
Vervolgens met Jorge meegegaan naar een dorpje Challapata, ik was wel benieuwd naar een niet toeristisch dorpje in Bolivia. Nou, dat was ook echt inderdaad niet toeristisch en er was werkelijk niks. De straten waren heel breed en leeg, er gebeurde niks, straalde ook niks uit. Het hostel had de helft van de tijd geen water, en hoeft al helemaal niet te verwachten dat het warm is :) Mooi om gezien te hebben, maar de volgende door naar Oruro want vanaf Challapata zou ik geen zitplaats naar Uyuni meer kunnen regelen. Oruro is een ´gewone´ stad, ook niet toeristisch. Daar wat rondgelopen en van het kastje naar de muur gestuurd enzo, maar verder prima.
De busreis van Oruro naar Uyuni was echter a hell of a ride! Goed, mijn fout dat ik eerst in de verkeerde bus ben gestapt... maar net op tijd in de goeie bus aangekomen zat er een vrouw op mijn plek!! Hadden ze in de office deze stoel per ongeluk aan twee mensen verkocht! Hm.. na onderzoek bleek ik m´n kaartje eerder te hebben gekocht. Echter had deze vrouw een baby en vond ik dat zij daar moest blijven.. ik op de grond.. voorbereidend op een lange nacht... kreeg dekentjes toegereikt van de bolivianen :) Slapen lukte echter niet. Om het half uur stopte de chauffeur voor weet ik het wat.. Om 2 uur ´s nachts stapte ie gerust een uur uit!! Niemand die je dan ook wat vertelt... heeft ie honger? ik weet het niet. Vervolgens werd het er niet beter op, de bus schommelde van alle kanten, zo heftig dat de mammi´s (goedgebekte stevige boliviaanse oude vrouwen) achterin ook tot voorin : Con calma!! riepen! Gelukkig kon ik niet zien of we langs een ravijn reden of niet.. :) Maar natuurlijk goedgekomen en natuurlijk was ik ook bijna de enige die zich er wat druk om kon maken.

Na een slapeloze nacht in Uyuni aangekomen, een tour naar de zoutvlaktes geboekt! Ik was moe maar volgens de vrouw van de agency was er geen hostel die plek had vanwege overdosis aan vakantievierende Argentijnen. Maar ik kon wel even achterin de office slapen... boliviaanse gastvrijheid :) Dat gedaan en paar uur later vertrokken! We gingen met jeeps, het was een 2,5 daagse trip en het is echt waanzinnig mooi! Dit zou je echt in het echt mee moeten maken, maar om een beetje een indruk te krijgen kan je de foto´s bekijken! Zo mooie uitgestrekte natuur, de zoutvlaktes natuurlijk heel bijzonder, maar ook alle meren met flamingo´s, verder nog struisvogels, lama´s, foxen en andere vogels in het wild gezien! Veel woestijn en bergen die ook telkens van kleur en vorm veranderden. En vanmorgen vroeg om 4 uur opgestaan om de geisers in het halfdonker te kunnen zien, ook heel indrukwekkend!



Nu de grens met Chili overgestoken. Een wereld van verschil. Zon!!! Snelwegen! Duur! En strenge contole bij de grens, elke backpack werd wel even gecontroleerd op.. fruit.. groente.. :) Hier in San Pedro verder meer toeristen dan Chilenen, hoop dat ik dinsdag de bus naar Salta (Argentinie) kan pakken en kan ik jullie later meer vertellen over deze landen!



Hier heb ik foto´s opgezet : http://www.mijnalbum.nl/Album=KOZ4P7YJ



Heel veel liefs, veel schaatsplezier ;)



Anke